Historia Parafii

RYS HISTORYCZNY

Historia parafii rzymskokatolickiej pw. św. Jana Chrzciciela i św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Stanisławowie

Parafię erygował i przyłączył do dekanatu liwskiego 6 października 1525 roku (inni przenoszą na rok 1473) biskup płocki Rafał Leszczyński na prośbę Janusza, Księcia Mazowieckiego.

„Dla rozszerzenia świętej wiary chrześcijańskiej, dla ułatwienia częstszego uczęszczania do kościoła. Z powodu wielkiej odległości od sąsiednich kościołów, złych dróg i aby ludzie obojga płci nie schodzili z tego świata bez sakramentów świętych. W mieście Stanisławowie, w księstwie mazowieckim, w dekanacie liwskim, diecezji Płockiej, położonym na chwałę i cześć wszechmogącego Boga, Najświętszej Dziewicy Maryi pod wezwaniem Świętego Jana Chrzciciela, Stanisława Męczennika Chwalebnego i Wszystkich Świętych postanowił i parafię erygował”

Pierwszym proboszczem był ks. Jan Majewski. Należy przypuszczać, że początkowo nabożeństwa sprawowano w świątyni drewnianej, gdyż w 1530 r. drugi proboszcz, ks. Stanisław Szymborski, kanonik kapituły warszawskiej, z własnych funduszy wybudował kościół murowany p.w. św. Jana Chrzciciela i św. Stanisława Biskupa i Męczennika (BM) ze szpitalem dla ubogich.

Stanisławów w przeszłości był miastem (1523-1869) położonym na ruchliwym trakcie wiodącym na wschód. Prawa miejskie otrzymał od ostatnich książąt mazowieckich, Stanisława i Janusza, stąd też wywodzi się jego nazwa. W 1564 r. było tu ok. 2500 mieszkańców, 80 piwowarów, 40 kołodziejów, 90 piekarzy, 15 garncarzy, 33 szewców i 7 młynów. Wojny szwedzkie zrujnowały miasto i kościół, pozostało tylko 200 osób i 5 rzemieślników.

Ponowne zniszczenia miały miejsce w 1712 r., gdy stronnicy króla Stanisława Leszczyńskiego obwarowali się w kościele, a następnie ulegli wojskom Augusta II. Pozostałością dawnej świetności jest najładniejszy podwarszawski zajazd klasycystyczny z 1 poł. XIX w. znajdujący się w rynku.

W 1826 roku kościołowi groziło zawalenie, dlatego był przebudowany: skrócony, obniżony, do nawy dobudowano kruchtę.
W czasie działań wojennych w 1944 roku kościół uległ zniszczeniu, pozostały wypalone mury do wysokości 3 m. Rok później, dzięki staraniom proboszcza, ks. Franciszka Marciniaka i wikariusza, ks. Bernarda Niesłonego, stanęła drewniana kaplica według projektu inż. Mariana Denko.

6 maja 1957 roku ks. Wacław Włoczkowski rozpoczął odbudowę kościoła na dawnych fundamentach z 1530 r. Architektem był inż. Stanisław Marzyński, a wykonawcą inż. Eugeniusz Majewski, rekonstruktor Starego i Nowego Miasta w Warszawie.

Bp Jerzy Modzelewski poświęcił odbudowany kościół 26 sierpnia 1962 roku, konsekrował go kard. Stefan Wyszyński 22 sierpnia 1976 roku. W latach następnych kolejni proboszczowie uzupełniali wystrój kościoła.

W latach 1985-1987 zbudowano kaplicę w Kątach Borucza, aby ułatwić wiernym udział w niedzielnej Eucharystii.
Bp Jerzy Modzelewski 14 lipca 1985 roku poświęcił i wmurował kamień węgielny, a 11 czerwca 1989 roku poświęcił ją bp Kazimierz Romaniuk.
23 czerwca 2013 roku abp Henryk Hoser SAC poświęcił odnowioną świątynię

Do parafii należą następujące miejscowości:

• Ciopan (część)
• Flakowizna
• Kąty Borucza
• Kąty Miąski
• Kąty Wielgi
• Kolonie Stanisławów
• Legacz, Lubomin
• Ładzyń
• Mały Stanisławów
• Ołdakowizna
• Papiernia
• Porąb (oprócz Marcelina)
• Prądzewo-Kopaczewo
• Retków
• Rządza
• Sokóle
• Stanisławów
• Suchowizna
• Wólka Czarnińska
• Wólka Piecząca
• Zalesie

Z naszej parafii pochodzą następujące osoby duchowne i konsekrowane:

• ks. Kaczmarski Rafał
• ks. Prus Kamil
• ks. Kielczyk Sławomir
• ks. Rasztawicki Leszek Jacek
• † ks. Bereda Stanisław
• ks. Kaim Andrzej SAC
• ks. Laskowski Ryszard
• s. Bereda Renata SM
• s. Książek Jolanta SM
• s. Wielgo Stanisława SJE
• s.Wypustek Feliksa SM

Historia Proboszczów Parafii Stanisławów